Gewoon geld dat je kunt zien in het Krugerpark

Impala

Impala is een snel lopende antilope die de meest voorkomende herkauwer is in de savannes van Zuid- en Oost-Afrika. Grote kuddes die zich voortplanten, nauw begeleid door een territoriaal mannetje, zijn veel voorkomende waarnemingen. De impala is de belichaming van de perfectie van antilopen; dat is zowel prachtig als wendbaar, een hoogspringer van wereldklasse. Het is ondergebracht in zijn eigen stam, Aepycerotini, van de familie omdat het geen naaste familieleden heeft. De impala is een middelgroot dier dat 70-92 cm lang is en 40-76 kg weegt. Het zijn slanke, gelijkmatig gebouwde benen en een lange nek. Mannetjes zijn ongeveer 20% groter dan vrouwtjes en hebben ook de grootste hoorns in Oost-Afrika, namelijk 45-91 cm of groter.

Kudu

De kudu maakt deel uit van twee soorten spiraalhoornantilopen die bekend staan als stam Tragelaphini. In Zuid-Afrikaanse natuurreservaten is de enorme grote kudu populair, een mysterieuze bewoner van de dorre doornstruik van Noordoost- en Oost-Afrika. De kleur varieert van roodbruin tot blauwgrijs met witte vlekken, waaronder 6-10 lineaire torsostrepen, een kleine ruggengraat, een neus en kleine wangmarkeringen als camouflageaanpassing. Witte voorpoten met donkere kousenbanden en een staart met zwarte punt onderscheiden de grote kudu.

Waterbok

De waterbok is een van de vele antilopensoorten, en een waar rangers uren over kunnen praten. Deze fotogenieke antilope heeft een verscheidenheid aan kenmerken ontwikkeld die hem hebben geholpen te overleven in het bushveldklimaat. Deze soorten zijn, zoals hun naam al aangeeft, waterafhankelijk en zullen nooit ver van een stabiele waterbron worden gevonden. Het is bekend dat ze aan roofdieren ontsnappen door in het water te rennen, aangezien gevaarlijke katten zoals leeuwen en luipaarden doodsbang zijn om nat te worden - zelfs als dit betekent dat ze een maaltijd verliezen.

De kenmerkende witte cirkel van de waterbokken rond hun billen zal worden gebruikt als een 'volg mij'-symbool. Wanneer een van de groepsleden een gevaar opmerkt en vlucht, weten de anderen waar ze heen moeten om te voorkomen dat ze het avondeten voor een van de roofdieren krijgen. Deze witte cirkel heeft ook aanleiding gegeven tot een hele reeks waterbokkenlegendes.

Bosbok

Wanneer hij gewond is, maken de vlijmscherpe hoorns van de Bosbok hem bijzonder gevaarlijk. De Bosbok is verwant aan zowel de Kudu als de Nyala. De rammen hebben een donker grijsbruine vacht met witte aftekeningen op de flanken en opvallende witte sokken, waardoor ze er nogal stijlvol uitzien. Ze zijn 700 mm hoog bij de schouders en wegen maximaal 54 kg.

Steenbok

Onze gasten kijken altijd lang aan als ze zien dat deze steenbok (ook bekend als “steenbok”) uitgroeit tot ongeveer 60 cm hoog op de schouders als ze volgroeid is. Ze zijn intens territoriaal, met territoria zo klein als 900 vierkante meter. In zo'n kleine regio is voedsel van hoge kwaliteit nodig. Steenbok eet een breed scala aan planten, waaronder bladeren, grassen, bessen en zaden. Steenbok kan levenslange paren vormen als hun voedselbronnen overvloedig zijn, maar in de meeste gevallen zijn deze antilopen solitaire dieren die alleen samenkomen om te paren.

Het kleine reekalf zal ongeveer 3 maanden in het hoge gras blijven nadat ze hebben gedekt en de moeder is bevallen, waarbij de moeder het alleen verschuift om de geursporen weg te krijgen, zodat roofdieren het moeilijker hebben om ze te lokaliseren. Zelfs volwassenen kunnen zich ter bescherming verstoppen en komen pas op het laatst mogelijke moment uit de bush om te rennen.